Τι είναι τα αρχαία σιτηρά (ζέα, δίκοκκο, ντίνκελ);

Τα ονόματα ζέα ή ζειά και όλυρα ήταν στην αρχαία Ελλάδα κοινά για όλα τα «ντυμένα» σιτηρά, αυτά που σήμερτα λέγονται αρχαία, δεν καθόριζαν δηλαδή σαφώς κάποιο από τα τρία είδη (μονόκοκκο, δίκοκκο, ντίνκελ) στα οποία αναφέρονταν.

Γιατί σταμάτησε η καλλιέργεια των αρχαίων σιτηρών;

Στον ελλαδικό χώρο, όλα τα πρωτόγονα αυτά σιτηρά καλλιεργούνται από την εποχή του Χαλκού, αλλά λόγω της χαμηλής απόδοσης και της επίπονης διαδικασίας που απαιτείται για την αποφλοίωσή τους υποσκελίστηκαν σταδιακά από το πιο εξελιγμένο κοινό σιτάρι. Για πολλούς αιώνες ήταν έτσι σχεδόν ολοκληρωτικά ξεχασμένα και μόνο σε κάποιες απομονωνμένες περιοχές χρησιμοποιούσαν το αλεύρι τους.

Γιατί επανήλθαν τα αρχαία σιτηρά;

Τα τελευταία χρόνια έγιναν ξανά πολύ δημοφιλή καθώς τεκμηριώθηκε επιστημονικά πως οι σπόροι και το αλεύρι τους μπορούν (και ίσως μάλιστα πρέπει) να γίνουν ο θεμέλιος λίθος της σύγχρονης υγιεινής διατροφής.

Ποιά είναι τα οφέλη στον οργανισμό μας από τα αρχαία σιτηρά;

• Η καλλιέργειά τους δεν απαιτεί λιπάνσεις, δεν χρειάζονται φυτοφάρμακα, χάρη στον φλοιό τους, που τα προστατεύει άριστα από τις επιθέσεις των εντόμων.

• Η γλουτένη που περιέχουν διαφέρει σημαντικά από εκείνη του κοινού σταριού.

• Έχουν χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από τα άλλα σιτηρά και βοηθούν έτσι στον καλύτερο έλεγχο του σωματικού βάρους και του ζαχάρου.

• Αποτελούν πλούσια πηγή φυτικών ινών, βιταμινών και σιδήρου, προασπίζοντας έτσι την υγεία μας.